Langs ’s-Heren wegen kun je op verrassende plekjes een Mariakapelletje tegenkomen. Of een Mariagrot zoals op Heers.
Uit Lourdes
De Mariagrot aan de Westerveldseweg is in 1990 gebouwd door het Sint Caecilagilde nadat het gilde in 1987 op de hoek Westervelden/Heerseweg een eigen terrein gekregen had. De grot is op 8 september 1990 officieel ingezegend door pastoor De Vries. Het beeld dat nu in de grot staat, is de opvolger of opvolgster van het Mariabeeld dat in 1989 door het gilde uit Lourdes is meegebracht, waar het door bisschop Ter Schure is gewijd. 1989 is het Willibrordusjaar en ter gelegenheid daarvan bezoeken veel gilden de aloude bedevaartplaats waar de Heilige Maagd in 1858 in een grot aan de 14-jarige Bernadette verschenen is. Nadien is Lourdes ruim twee eeuwen lang een geliefde bedevaartplaats, ook vanuit onze contreien. Speciale treinen brengen zieken naar het heiligdom, in de hoop daar genezing te vinden. Lourdeswater uit de bron nabij de grot wordt in flesje mee naar Veldhoven genomen als aanvulling op de huisapotheek. Bij ziek zijn een paar slokjes per dag. Je weet maar nooit.
Een wit voetje gehaald
Het is aanvankelijk de bedoeling om het Mariabeeld in een te bouwen kappelletje te plaatsen in de nabijheid van het verenigingslokaal. Echter, de Lourdeservaring inspireert het gilde om een Mariaonderkomen te bouwen naar het idee van de grot in Lourdes. Maria krijgt een plaatsje in een nis waar je een gebedje kunt prevelen, bijvoorbeeld om Maria om een gunst te vragen. In ieder geval kun je er een kaarsje aansteken, maar dan wel met beleid. Want, op een kwade dag krijgt Maria het te heet onder haar voeten. Een brandend kaarsje is te dicht bij haar beeltenis gezet en die vat vlam. Zwartgeblakerde voeten zijn het gevolg. Goede raad is duur maar er is een goedkope oplossing. Zus Liebregts uit de Kromstraat – die de grot onder haar hoede heeft genomen – heeft nog een emmer met kalkwater staan. Maria brengt een nacht in de emmer door en haalt daarin weer witte voetjes.
Uit Rome
Maria is geliefd, ook bij een paar kwajongens. Ze nemen het beeld mee. Het beeld is onvindbaar en wordt vervangen door een hulp-Maria. Een tijdje later worden de jongens betrapt bij een ander voorval. Ze worden aan de tand gevoeld en bekennen ook de Mariadiefstal. Ze hebben het beeld nabij De Sprankel in de bossen gegooid. De politie vindt het daar ongeschonden terug. Het beeld kan weer in haar nis worden teruggeplaatst.
Maar de geschiedenis herhaalt zich. Weer wordt Maria ontvreemd en deze keer wordt het beeld in brokken teruggevonden. Geen nood. Ad, de zoon van Zus Liebregts, is samen met pastor Smulders in Rome. Ze weten daar een Maria van kunststof te bemachtigen, uiteraard in de Lourdeskleuren wit met blauw. De nieuwe Maria wordt gewijd en tijdens een ceremonie in de grot geplaatst. Ze staat er nu nog.
Een rozenhoedje
In de begindagen van de Lourdes-Maria wordt er regelmatig gebeden. De eerste paar jaar wordt er de hele meimaand iedere avond een rozenhoedje gebeden en de laatste dag lopen de biddende bezoekers met een kaarsje het hele plein rond. Maar de voorbidder gaat dood en het aantal biddende bezoekers neemt af. Tradities vervliegen, ook op Heers.
De voorganger
De traditie gaat echter verder terug dan je denkt. De grot op Heers heeft een voorganger gehad. In de jaren 30 van de vorige eeuw woont op Heers ene Kees Smets, die aan de gevreesde ziekte TBC lijdt. Een bezoek aan Lourdes ligt voor de hand. Daar belooft hij Maria om op Heers een grot voor haar te bouwen als hij zal genezen. Zijn gebed wordt verhoord en Kees bouwt met behulp van buren en familieleden een grot aan een pad dat over het huidige gildeterrein liep. De grot stond enkele tientallen meters achter de huidige grot, met de rug daar naar toegekeerd en met de neus richting Veldhoven-Dorp. Ook de Katholieke Jonge Vrouwen hebben een rol gespeeld in de bouw en/of het behoud van de grot. Het wordt een geliefde gebedsplaats voor de bewoners. Zeker in de oorlog verzamelen ze zich iedere avond bij Maria om het rozenhoedje te bidden.
In het begin van de jaren 60 wordt de grot het slachtoffer van de ruilverkaveling als het landschap wordt gereconstrueerd.
Het geheim
Tijden veranderen, rozenhoedjes zijn uit de mode geraakt en miraculeuze genezingen of gebedsverhoringen op ‘voorspraak’ van Maria zijn vervangen door specialisten, therapeuten en coaches.
Maar bij de grot op Heers is er voor de passant nog altijd gelegenheid voor verpozing en ontspanning. Ga op het benkske voor de grot zitten, zoek een moment van bezinning en geniet. Maria zal welwillend toekijken. Vergeet niet om een kaarsje aan te steken. In de grot zit een gleufje. Als je daar de 50 eurocent voor het kaarsje hebt in geschoven, besef je misschien dat de grot een geheim herbergt. Welk geheim is dat?
Foto boven: De Mariagrot op Heers uit 1990.
