Koningshof is tot over de landsgrenzen bekend als congreshotel en vergadercentrum. Maar in de jaren 50 is het begonnen als klooster en meisjesinternaat. In een zomerserie over de Eerste steen van bijzondere gebouwen in het Eindhovens Dagblad wordt die inmiddels minder bekende kant van Koningshof belicht. Wij gingen daarvoor op pad om te achterhalen of er in het gebouwencomplex nog sporen uit het grijze verleden zijn terug te vinden. Dat valt goed mee. Op de eerste plaats het tafereel waaraan Koningshof zijn naam te danken heeft.
In 1944 wordt het klooster van de Zusters van het Allerheiligste Hart in Moerdijk door oorlogsgeweld verwoest. De zusters gaan op zoek naar een nieuwe locatie en de keuze valt op een bos- en heidegebied aan de Locht in Veldhoven. Bij de oorlogsvernielingen is een muurtafereel onbeschadigd gebleven. Het is gehouwen uit zachte natuursteen en de afbeelding stelt Christus als koning voor. Het tafereel wordt mee naar Veldhoven genomen en boven de ingang van het klooster gehangen. Het inspireert de zusters bij de naamkeuze voor hun nieuwe klooster: Koningshof. Ruim 80 jaar zit Christus daar nog altijd op zijn troon.
Maar er is nog een herinnering aan het oude klooster in Moerdijk terug te vinden. Op 17 november 1951 wordt de eerste steen gelegd. Deze steen is afkomstig van de verwoeste kapel in Moerdijk. Hij wordt geplaats bij de Glazen foyer met de tekst: Hier ging in vervulling de belofte van het H. Hart: “Ik zal overvloedige zegeningen uitstorten over al hun ondernemingen.”
Ook de eerste steen heeft de tand des tijds overleefd.
Het gebouwencomplex is niet in een vloek en een zucht tot stand gekomen. Bij de laatste uitbreiding in 1960 werd een tweede bijzondere steen gelegd met de tekst: Deze hoeksteen werd gelegd op 28 augustus 1960 door de eerwaarde moeder overste Augusta, algemeen overste van de Zusters van het Heilig Hart.

We vinden de steen na lang zoeken terug bij de Brabantzaal. Achter een gordijn en nog maar nauwelijks zichtbaar, want niet alleen de muur maar ook de herdenkingssteen is wit geverfd.
Het muurtafereel en de bijzondere stenen bewaren samen met de lange gangen en de prachtige glas-in-loodramen de herinnering aan het kloosterleven van weleer.