Franciscus Bekers werd in Boxtel geboren op 13 juni 1919. Hij was arbeider in textielfabriek De Groof en woonde in Veldhoven. Vanwege de ‘Arbeitseinsatz’ werd hij door de Duitsers vanaf september 1942 in Kassel tewerkgesteld. Het lukte hem om in september 1943 te ontsnappen en naar Nederland te vluchten. Als onderduiker heeft hij zich beziggehouden met allerlei verzetswerk: het onklaar maken van spoorwegen, het bemachtigen van distributiebonnen en ander illegaal werk.
Na de bevrijding van Veldhoven op 18 september 1944 sloot hij zich aan bij de ‘Stoottroepen Commando Brabant’. In september 1944 had prins Bernhard formeel de opdracht gegeven voor het vormen van een militair verband, bestaand uit personen die actief betrokken waren bij het gewapend verzet. De eenheid waartoe Frans Bekers behoorde trok met de geallieerden mee via Eindhoven naar Best. Daar kreeg hij o.a. de opdracht om burgers te waarschuwen voor mijnenvelden. Die opdracht is hem noodlottig geworden: op 28 oktober 1944 kwam hij zelf om in een mijnenveld.
Hij is met militaire eer op het Caeciliakerkhof in Veldhoven begraven. Theo van de Ven beschrijft op 2 november 1944 die begrafenis in zijn dagboek. Theo werkt dan bij de Blauwe Jagers en heeft zojuist appèl gehad:
Na het appèl zijn we naar het dorp gemarcheerd om onze gesneuvelde makker Frans Bekers mee gaan te begraven. ’t Was een droeve stoet. Eerst een colonne Blauwe Jagers, daarachter het lijk gedragen door leden van de Blauwe Jagers daar achter de commandant van het Irene Corps met een krans, daarachter de familie. Onder de H. Mis moesten we in de houding blijven staan en onder de consecratie moesten we het geweer presenteren. Na de Mis zijn we naar de kerkhof getogen. Zwijgend stonden we daar. De dood voor onze ogen. Met de vraag op de lippen: Wie van ons is het volgende slachtoffer van dezen wrede oorlog. Een koude rilling kroop bij ieder van ons door den leden toen de commandant van de Irene Brigade sprak: “Frans, jongen een laatste groet breng ik U namens uw kameraden. Gij waart voor ons steeds een voorbeeld en ge zult met ons mee gaan in onze gedachten.” Een laatste groet ook van onze kapitein en de plechtigheid was afgelopen.
In 1975 is Frans op de Erebegraafplaats bij Loenen herbegraven. Ter nagedachtenis aan hem is er een straat, gelegen tussen de Dorpstraat en de Kerkakkerstraat, naar hem vernoemd: de Frans Bekersstraat.
