De Sirene

Eén van de meest bijzondere Veldhovenaren uit de laatste eeuw is Harrie Borgers (1954-2014). Als kleine jongen tekent hij kladblokken vol.

In het Veldhovens kerkelijk kunstbezit tref je attributen aan die soms eeuwen oud zijn. Op 16 mei 1723 schenkt Elisabeth van Don, de weduwe van kerkmeester Wouter Rijckers, een stralenmonstrans aan de H. Caeciliakerk in Veldhoven-Dorp.

Op het kerkhof achter de Sint Willibrorduskerk in Zeelst tref je een opvallend monument aan: een kunstmatige heuvel met een Christuskruis.

Op 22 januari 1949 keert Frits Verhagen op een vrachtwagen terug van een actie in Boemidjawa op Midden-Java. Het stortregent en op de bergweggetjes is het meer glijden dan rijden.

Soms kom je Veldhovens erfgoed tegen op vergeten plekjes. Boven de oude ingang van Koningshof kun je het in zachte natuursteen gehouwen een fraai muurtafereel ontdekken.

In 1962 krijgt Veldhoven zijn eigen Beatles: The Evergreens. De band zorgt voor spetterende optredens, o.a. in dancing De Kers.

Soms komt ons erfgoed zomaar tevoorschijn. Deze keer uit een muur.

Al vele jaren organiseert het Veldhovens Muziekkorps op De Plaatse “Muziek aan de Gender”. Vorig jaar is het initiatief genomen om ‘nieuwe Veldhovenaren’ bij dit cultureel evenement te betrekken.

Je hebt van die kleine monumentjes die niet opvallen. Het Koepeltje in Oerle is er zo eentje. Het verdient meer aandacht.

De laatste decennia zijn veehouderijen in het verdomhoekje terecht gekomen maar tot halverwege de 20e eeuw is de veestapel een groot goed.

Door zijn onstuimige groei is het aantal historische locaties in Veldhoven beperkt geworden. Een heel bijzonder historisch gebied is Toterfout-Half Mijl ten westen van Zandoerle.

Veldhoven heeft de wielersport al vroeg in haar hart gesloten en laat jaarlijks zien dat het een groot sportevenement succesvol kan organiseren.

Vanuit haar eik in Meerveldhoven heeft Maria heel wat wonderen teweeg gebracht, vooral wonderbaarlijke genezingen.

Heel Veldhoven zou trots moeten zijn op Veldhovenaren zoals Cees Sleegers. Maar om de één of andere reden blijkt dat moeilijk te zijn.

Veldhovenaren laten zelden of nooit blijken trots te zijn op iets in hun gemeente. Maar hier mogen we toch echt wel trots op zijn.